سخنی با بازدیدکنندگان و همراهان وبلاگ آواز ایرانی
سلام خدمت همه عزیزان
چه آنها که سالهاست با آواز ایرانی همراهند و چه آنها که بطور اتفاقی با جتسجو در مرورگرها
به این وبلاگ وارد میشوند.
در آستانه ی چهارسالگی وبلاگ آواز ایرانی میخواستم سخنی با شما عزیزان داشته باشم.
اول اینکه بسیار خرسندم که این وبلاگ با اقبال عمومی مواجه شده و طبق آمار، روزانه بازدیدهای
از سراسر جهان دارد.
ولی میخواهم عذرخواهی از شما عزیزان داشته باشم که این روزها کمتر فرصت برای نوشتن دارم
و مطالب جدید گاهی با وقفه های زیادی به روز میشود.
اگر دقت کرده باشید، در بین مطالب وبلاگ از لحاظ محتوا و بررسی و تجزیه و تحلیل آثار، تفاوتهای
فراوانی وجود دارد. بعضی مطالب با دقت و صرف وقت فراوان موشکافی و حلاجی شده و در برخی
فقط به بیان نام اثر و اجرا کنندگان آن پرداخته شده.
وجود این تفاوتها برمیگردد به محدودیتهای زمانی من.
گاهی که فرصت فراوان و فراغت خاطر دارم، ساعتها برای تجزیه و تحلیل آثار وقت میگذارم
و گاهی که فرصت اندک است ناچار مختصر مینویسم و البته بسیار شرمسار میشوم از حضور
بازدیدکنندگانی که با اشتیاق فراوان به دنبال آثار ناب موسیقی به این وبلاگ می آیند و با این
مختصر نویسی های من مواجه میشوند.
عذر مرا بپذیرید
این روزها زمانم بسیار محدود است.
گاهی هفته ها در جایی هستم که دسترسی به اینترنت ندارم.
ولی باز به هر طریقی تلاش میکنم که این وبلاگ همیشه به روز باشد و مطالب جدیدی قرار دهم.
آواز ایرانی در این سالها جزئی از وجود من شده.
دغدغه ها و علایق موسیقایی من در این سالها، در آواز ایرانی منعکس شده و اکنون میبینم که قسمتی
از خود من در آن نمایان است.پس تا من هستم، این وبلاگ هم هست و به روز خواهد شد.
حرف دوم
مطلب دیگر آنکه مدتهاست حرفهای ناگفته ای دارم که نمیدانم چگونه بیان کنم
اینکه چطور بگم که از واژه ی "کلاس" بیذارم و حالم از هرچی آدم که توی فاز و سیر کلاس بازی
و باکلاس بودنه بهم میخوره.
اینکه چطور بگم که این واژه "کلاس" بنیان فکری و فرهنگی ما رو در مورد بسیار از مسائل عوض کرد.
از کسانیکه نمیخوان خودشون باشن و نقش بازی میکنند حالم بهم میخوره.
کسائی که مدام فکرشون به اینه که رنگ سال چیه، چی باکلاس تره، کدوم تیکه کلام باب روزه
و هزار جور ادا و فیس و افاده ی دیگه
مدتها بود این حرفها توی دلم بود و نمیدونستم چجوری بیانش کنم
تا اینکه این ترانه رو شنیدم.ترانه ای که حرفهای دل من رو خیلی فراتر و بهتر بیان کرده.
و واقعا توصیه میکنم شما هم حتما دانلود کنید و اون رو گوش بدید
هرچند شاید بعضی از شما بخاطر برخی مسائل از خواننده ی اون خوشتون نیاد
ولی توصیه میکنم حتما دانلود کنید
به لینک زیر مراجعه کنید
http://dla90.mihanblog.com/post/235
در اینجا هم تحلیل خوبی از این ترانه نوشته شده که خوندنش خالی از لطف نیست
http://khateazadi.persianblog.ir/post/19/
حرف سوم
ای کاش بتونیم یاد بگیریم با وجود اختلاف نظرها و سلیقه ها، در کنار هم با آرامش زندگی کنیم
و همدیگه رو تحمل کنیم.
ای کاش بتونی یاد بگیریم بدون تعصب به هنرمندان و هنر اونها نگاه کنیم.
تعصب در هر زمینه ای دید انسان رو کور میکنه و باعث میشه بسیاری از جنبه های دیگر قضیه رو
نبینی یا نخوای که ببینی.
یکی از دغدغه های من اینه که عمرم کفاف نده که آوازهای زیبای ایرانی رو به دفعات لازم گوش بدم
و میترسم فرصت نشه کیف و لذت کافی رو از اونها ببرم
شده گاهی یک آواز از بنان، ایرج، شجریان یا دلکش رو روزها و ماه ها گوش دادم و هنوز سیراب نشدم.
در این گلستان موسیقی ایرانی، گلهای بسیار زیبایی وجود داره که هر کدوم رنگ و بو و زیبایی
خاص خودش رو داره و واقعا حیفه که بخاطر تعصب و جبهه گیری هایی که واقعا نمیدونم اساسش
از کجا اومده، خودمون رو از این زیبایی ها محروم کنیم.
یکی ایرج گوش میده و از هرچی آثار شجریان هست بیزاره، بقدری که حتی نمیخواد اسم شجریان رو
جلوش بیارن
یکی شجریان گوش میده و فکر میکنه خیلی خاصه و تافته ی جدا بافته ست و بقیه که آواز های اساتید
دیگر رو گوش میدن چیزی از موسیقی حالیشون نیست.
حالا نمیخوام اینجا بیاید و نظر بذارید که آقا من از شجریان بدم میاد چون فلانی گفته فلانی اون روز
اونجا، اون حرف رو زده و اون کار رو کرده
و یا یکی بیاد بگه که آقا من از ایرج بدم میاد چون اینجوری میخونه و اونجوری نمیخونه و اینجوری
گفته و اونجوری نگفته.
ازتون خواهش میکنم تصعب نداشته باشید.
از گوشتون رو عادت بدید به شنیدن تمام آثار بزرگان و در این گلستان پرگل گشت بزنید و صفا کنید.
و سعی کنید اطرافیان و عزیزانتون رو هرچه بیشتر در این صفا، شریک کنید.
سعی کنیم گرایش به هنر موسیقی ایرانی رو بین اطرافیانمون هرچه بیشتر، گسترش بدیم.
ارادتمند شما
کسری وحیدی