به یاد بمباران شیمیایی حلبجه
شاعر بلند آوازه ی کرد ، شیرکو بیکه س شعری زیبا در این باب سروده است
که تقدیم میکنم:
له دووای خنکانی هه‌له‌بجه
سکاڵایه‌کی درێژم نووسی بۆ خودا
به‌ر له خه‌ڵکی بۆ دره‌ختێکم خوێنده‌وه
دره‌خت گریا
له په‌ناوه باڵنده‌یه‌کی پۆسته چی وتی:
"باشه کێ بۆت ده‌با؟
گه‌ر به ته‌مای منی بیبه‌م
من ناگه‌مه عه‌رشی خودا"
بووه شه‌و دره‌نگ
فریشته‌ی ره‌شپۆشی شێعرم وتی:
" تۆ هیچ خه‌مت نه‌بێ ، من بۆت ده‌به‌م هه‌تا سه‌رێ،
تا که‌شکه‌ڵان،
به‌ڵام به‌ڵێنت ناده‌مێ خۆی نامه‌که‌م لێ وه‌رگر،
خۆت ده‌زانی ، خودای گه‌وره کێ ده‌یبینێ"
وتم: " سپاس ، تۆ هه‌ڵفڕه"
فریشته‌ی ئیلهام هه‌ڵفڕی و
له‌گه‌ڵ خۆی سکاڵای برد
رۆژی دووایی که هاته‌وه
سکرتێری پله چوواری نوسینگه‌ی خودا
عوبێد ناوێک!
هه‌ر له سه‌ر هه‌مان سکاڵا
له داوێنی دا
به عه‌ره‌بی بۆی نووسیبووم :
گه‌وجه بیکه به عه‌ره‌بی
لێره که‌س کوردی نازانێ و نایبه‌ین بۆ خودا
شێرکۆ بێکه‌س
ترجمه:
بعد از کشتار حلبجه
درد نامه ای طولانی برای خدا نوشتم
قبل از مردم
آنرا برای درختی خواندم
درخت گریست
در آن نزدیکی
پرنده ای نامه بر
گفت نامه را چه کس برایت می برد؟
اگر انتظار داری من ببرم
من توانایی رسیدن به عرش خدا را ندارم …
در انتهای شب
فرشته سیاه پوش شعرم
گفت هیچ نگران نباش
من نامه را تا آن بالا برایت می برم
تا عرش خدا
ولی اطمینان ندارم خودش نامه را از من بگیرد
خودت میدانی
خدای بزرگ را کس نمی بیند …
گفتم : قبول ! تو پرواز کن !
پرنده الهام پرواز کرد
و رنج نامه ام را با خود برد
روز بعد که برگشت
منشی درجه چهارم دفتر خدا
عبید نامی
پایین همان نامه
به عربی نوشته بود :
” ابله !
عربی بنویس,
هیچ کس اینجا
کردی نمی داند “
و نامه را به دست خدا نمیرسانیم !!!
shirko bikes,skale bo halabje,youtube
